Warunki techniczne jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie zawarte jest w rozporządzeniu (DzU nr 75, poz. 690). Dokładnie określono tam jaką odporność ogniową powinny mieć poszczególne elementy konstrukcyjne budynku. Przepisy przeciwpożarowe precyzują, gdzie zabronione jest stosowanie materiałów łatwopalnych. Aby zapewnić odpowiednie bezpieczeństwo w budynkach i dostosować je do obowiązujących przepisów należy dokonać pewnych zmian lub inwestycji. Najprostszym rozwiązaniem jest zastosowanie impregnacji ogniochronnej istniejących elementów.
Sposób ten pomaga realnie podnieść bezpieczeństwo osób znajdujących się w danym obiekcie oraz uchronić mienie przed destrukcyjnym działaniem ognia.
Rynek obfituje w wielu producentów impregnatów ognioochronnych oraz firm zajmujących się wykonywaniem takich zabezpieczeń.
W jakich miejscach najczęściej stosuje się impregnację ognioochronną?
W szkołach, przedszkolach, budynkach administracji publicznej, teatrach, kinach, hotelach, zabytkach, centrach kongresowych, centrach handlowych i innych.
Gdzie nie można stosować materiałów łatwo zapalnych?
-W strefach pożarowych ZL I, ZL II, ZL III i ZL V stosowanie do wykończenia wnętrz materiałów i wyrobów łatwo zapalnych, których produkty rozkładu termicznego są bardzo toksyczne lub intensywnie dymiące, jest zabronione.
-Na drogach komunikacji ogólnej, służących celom ewakuacji, stosowanie materiałów i wyrobów budowlanych łatwo zapalnych jest zabronione.
-W pomieszczeniach, przeznaczonych do jednoczesnego przebywania ponad 50 osób oraz w pomieszczeniach produkcyjnych, stosowanie łatwo zapalnych przegród, stałych elementów wyposażenia i wystroju wnętrz oraz wykładzin podłogowych jest zabronione.
-W pomieszczeniach stref pożarowych ZL II, pomieszczeniach magazynowych oraz w pomieszczeniach z podłogami podniesionymi, stosowanie wykładzin podłogowych łatwo zapalnych jest zabronione.
Zabezpieczenia przeciwpożarowe dachu
Dachy o konstrukcji drewnianej są bardziej podatne na działanie ognia niż dachy o konstrukcji stalowej czy żelbetowej, dlatego powinny być odpowiednio zabezpieczone. Wymagania w zakresie odporności ogniowej przekryć budynków, w odniesieniu do układu warstwowego dachu, uzależnione są od klasy odporności pożarowej budynku. Wymagania te określa Rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (DzU nr 75, poz. 690).
Spalanie drewna przebiega w kilku etapach. Początkowo powierzchnia drewna ulega zwęgleniu, proces ten postępuje równomiernie i zależny jest od gatunku drewna. Warstwa ta ma niską przewodność cieplną i ogranicza dopływ tlenu do wewnętrznej części drewna. Dzięki temu rozwój pożaru jest nieco opóźniany. Ten proces powoduje, że nośność drewna jest utrzymana przez stosunkowo długi czas trwania pożaru.
Podczas kontaktu drewna z ogniem, podczas zwęglania, poprzeczny przekrój belek drewnianych ulega zmniejszeniu. Średnio zakłada się, że drewno lite zwęgla się z prędkością 0,8 mm/min, natomiast klejone warstwowo – 0,6 mm/min.
Kiedy należy impregnować przekrycie i konstrukcje dachu?
Konieczność wykonania impregnacji dachu zależy od tego jaka jest wymagana klasę odporności pożarowej danego budynku. Budynki zakwalifikowane do klasy odporności ogniowej A i B powinny mieć konstrukcję dachu o odporności ogniowej R 30 oraz analogicznie przekrycie dachu o odporności – E 30. Natomiast budynki o klasie odporności ogniowej C charakteryzują się odpornością ogniową konstrukcji dachu R 15 i jego przekrycia – E 15. Elementy budynków powinny zatem w zakresie odporności ogniowej spełniać postawione im wymagania.
Po wejściu Polski do Unii Europejskiej zaczęła obowiązywać nowa klasyfikacja ogniowa dla materiałów budowlanych – tzw. euroklasy. Opisują one jednoznacznie klasyfikacje materiałów budowlanych ze względu na:
-ilość i szybkość wydzielania energii podczas spalania,
-czas, w ciagu którego dochodzi do zapalenia wyrobu od momentu kontaktu z płomieniem,
-szybkość i zasięg rozprzestrzeniania płomieni.
Wymagania w zakresie odporności ogniowej przekrycia dachu w zależności od usytuowania budynku
W § 218 ust. 1 i ust. 2 Rozporządzenia określono wymagania dotyczące elementów konstrukcji i przekrycia dachu budynku w zależności od jego usytuowania względem innych zabudowań. W przypadku, gdy budynek niższy przylega do budynku wyższego lub jest oddalony od niego nie dalej niż 8 m, określa się, że: przekrycie obiektu niższego (o szer. pasa 8 m przyległego do budynku wyższego) powinno mieć klasę odporności ogniowej E 30, a konstrukcja – R 30. Przepisy ograniczają możliwość przedostania się pożaru z jednego budynku na drugi oraz spowodowania pożaru niższego obiektu, np. na skutek wyrzucenia palących się przedmiotów z budynku wyższego.